Hamd Olsun Ne Demek? (Bir Teşekkürün Kalpten Yükselen Hikayesi)
Bazı kelimeler vardır, sadece dudaklardan dökülmez; kalbin en derin köşesinden yükselir. “Hamd olsun” işte onlardan biridir. Bugün sizlerle, bu kelimenin ne kadar derin, ne kadar insana dokunan bir anlam taşıdığını anlatan bir hikâyeyi paylaşmak istiyorum. Belki kendinizden bir parça bulacaksınız, belki de “hamd olsun” derken aslında ne dediğinizi yeniden hatırlayacaksınız.
—
Bir Gün, Bir Adam ve Bir Kadın
Bir sabah, Ali işe yetişmeye çalışıyordu. Yağmur yağıyor, trafik sıkışıyor, arabada çalan radyoda sürekli reklam dönüyordu. Tam o sırada telefonu çaldı — eşi Elif’ti. “Ali, süt kalmamış, akşam almayı unutma olur mu?” dedi sakin bir sesle. Ali’nin içinden bir an “yine mi” demek geçti ama sonra derin bir nefes aldı. “Tamam Elif, alırım. Hamd olsun yine de, arabam var, işlerim var, evim var…”
Ali o anda fark etmedi ama aslında bir dönüm noktasındaydı. Çünkü şikayet edecekken, şükretmeyi seçmişti. İşte o anda “hamd olsun”un gerçek anlamı, sabahın yağmurlu camlarına yazılmış bir dua gibi hayatına dokunmuştu.
—
Erkeklerin Stratejisi: Sorun Çöz, Hamd Et
Erkekler genellikle çözüm odaklıdır. Bir problem varsa hemen harekete geçerler. Ali de öyleydi. Ama “hamd olsun” dediği gün, hayatının denklemi değişti. Artık her çözüm arayışının sonunda bir teşekkür duygusu eklemeye başladı. Trafik mi var? “Hamd olsun, işe gidiyorum.” Yorgun mu? “Hamd olsun, yapacak işlerim var.”
Çünkü bazen çözüm, bir şeyleri düzeltmekte değil; olduğu haliyle kabullenip minnet duymakta gizlidir. Ali bunu fark ettiğinde, hayatındaki stresin bir kısmı sanki yağmurla birlikte yeryüzüne karışıp kayboldu.
—
Kadınların Kalbi: Empatiyle Hamd Etmek
Elif, evde sabah kahvaltısını hazırlarken düşünceliydi. Hayat koşuşturması, ev, iş, çocuk derken bazen nefes almak bile lüks gibiydi. Ama sonra pencereden sokağa baktı — yaşlı bir kadın elinde pazar poşetleriyle yağmurda yürüyordu. Elif’in içinden bir ses “hamd olsun” dedi. “Ayaktayım, sağlıklıyım, sevdiklerim yanımda.”
Kadınlar, duygularıyla dünyayı sararlar. Onların “hamd olsun”u, bir dua değil sadece; bir sığınma, bir farkındalık, bir teşekkürdür. Elif o gün, sofrayı kurarken yüzünde küçük bir tebessüm vardı. Çünkü biliyordu, her şey mükemmel olmasa da kalbi huzurluydu. Ve bu huzurun adı “hamd”dı.
—
Bir Akşamın Sessiz Teşekkürü
O akşam Ali, sütü almış, eve dönmüştü. Yağmur durmuş, hava mis gibi kokuyordu. Kapıdan içeri girdiğinde Elif’in hazırladığı sıcak çorbanın kokusu karşıladı onu. Masaya oturdular, çocukları güldü, sohbetler döndü. Ne büyük bir servetti o an…
Ali, kaşığını çorbasına batırmadan önce başını hafifçe eğdi ve içinden geçirdi: “Hamd olsun…”
Elif onu izledi, bir şey demedi ama gözleriyle o da aynı şeyi söyledi. O akşam sofrada iki kelimelik bir huzur vardı: hamd olsun.
—
Hamd Olsun: Kelimeden Fazlası
“Hamd olsun” sadece bir şükür ifadesi değil, yaşamın içindeki küçük mucizeleri fark etme biçimidir. Güneşin doğuşuna, bir bardak çaya, sağlıklı bir nefese, evin içindeki kahkahaya teşekkür etmektir.
Zenginlikle değil, farkındalıkla söylenir. Çünkü bazen sahip olduklarını değil, fark ettiklerini hamd ile anarsın.
—
Son Söz: Hayatın Kalbinde Hamd Var
Hayat bazen hızla geçiyor, bazen de canımızı yakıyor. Ama Ali’nin dediği gibi, “Her sabah yeni bir şanssa, hamd olsun.”
Elif’in hissettiği gibi, “Bir kalp hâlâ şükredebiliyorsa, hamd olsun.”
Belki de tüm mesele, her şeyin sonunda o iki kelimeyi içten söyleyebilmektir: “Hamd olsun.”
—
Peki Ya Sen?
Bugün senin “hamd olsun” deme nedenin ne olurdu?
Yorumlarda paylaş, belki birinin kalbine senin şükrün dokunur. Çünkü bazen bir kelime bile dünyayı yumuşatır…